Bajki i satyry Krasickiego wpisywały się w ideę „bawiąc nauczać”, ponieważ były jednocześnie utworami błyskotliwymi i często humorystycznymi, jak i niosącymi uniwersalne przesłanie. Pełniły funkcję rozrywkową, a zarazem dydaktyczną. Nie były trudnymi pismami filozoficznymi. W satyrze „Żona modna” Krasicki krytykuje polską szlachtę i jej obyczaje, a zwłaszcza zapatrzenie we francuską modę i styl życia, ale także rozrzutność, próżność, interesowność. Czyni to w sposób lekki dla czytelnika, jednak merytoryczny i celny. Pisane przez Krasickiego bajki stanowią artystyczną obserwację świata współczesnego poecie, będąc zarazem przedstawieniem w zwięzły i przystępny sposób uniwersalnych praw moralnych oraz dobrych obyczajów. Przykładem są bajki „Papuga i wiewiórka” – stanowiąca krytykę obyczajów i zachowań polskich dam – oraz „Dwa żółwie”, niosąca przesłanie dotyczące wagi powściągliwości w emocjach i zamiarach.
Bajka zawiera morał i oprócz powierzchownej treści zawiera głębsze, uniwersalne przesłanie lub komentarz. Odnosi się ono do moralności, obyczajów, ludzkiej natury itp.