W obu przypadkach poeci wskazują na to, że proste życie jest kluczem do szczęścia. Czesław Miłosz skupia się tu jednak na perspektywie jednej osoby, podczas gdy Joanna Kulmowa opisuje całe społeczeństwo prostego kraju. Dodatkową różnicą jest również wydźwięk utworów: podmiot liryczny w utworze Miłosza odnalazł swoje szczęśliwe i proste życie, natomiast Joanna Kulmowa swoim pytaniem retorycznych zmusza do refleksji, czy „proste kraje” mogą w ogóle zaistnieć.
