„Spotkamy się tam, powiedziała”. – Forma czasownika „powiedziała” sygnalizuje obecność Galiny Starowojtowej i przekazuje jej słowa bezpośrednio, co wprowadza element bezpośredniego uczestnictwa w rozmowie.
„Sceptyczny ton w jej głosie był dla mnie zrozumiały”. – Czasownik „był” w formie czasu przeszłego sygnalizuje, że narrator doświadczył i interpretuje ton głosu Galiny Starowojtowej, co wprowadza jego subiektywną perspektywę.
„Chodziło bowiem o to, że chciałem dostać się do Górnego Karabachu”. - Czasownik „chciałem” wskazuje na obecność narracji pierwszoosobowej, co podkreśla zaangażowanie narratora jako uczestnika wydarzeń.
„Nie było mowy, aby przedrzeć się przez tę czujną, gęsto rozstawioną sieć”. - Użycie czasownika „było” w kontekście przeczącym i formy bezokolicznika „przedrzeć” wprowadza zdystansowanie i jednocześnie sygnalizuje nieosiągalność akcji z perspektywy narratora.
Te formy gramatyczne pomagają zaznaczyć obecność narratora w opisywanych zdarzeniach, przekazać jego subiektywną perspektywę, a także wprowadzić elementy dystansu lub zaangażowania w zależności od kontekstu opowiadanej historii.
Formy czasowników pełnią różne funkcje w zdaniach i pomagają określić czas, aspekt, tryb, osobę, liczbę oraz inne cechy związane z daną czynnością. W tym przypadku różnorodność form czasowników pozwala na zróżnicowane i precyzyjne opisanie wydarzeń oraz uczuć narratora.