Elementy wskazujące na dokumentalny, sprawozdawczy charakter reportażu:
- „Historia ta wydarzyła się latem 1990 r.” – Podanie konkretnej daty nadaje relacji charakter dokumentalny, sugerując, że opisuje ona faktyczne wydarzenia z przeszłości.
- „Nie mogłem opisać jej wcześniej, aby nie narazić na represje ludzi, którzy mi wówczas pomogli”. – Wyjaśnienie powodu opóźnienia opisania historii, ze względu na obawę o bezpieczeństwo osób zaangażowanych, dodaje aspekt etyczny i moralny do reportażu.
- „W przeddzień wyjazdu do Erewanu spotkałem się w Moskwie z Galiną Starowojtową”. - Precyzyjne informacje dotyczące spotkania z konkretną osobą w określonym miejscu i czasie nadają relacji charakter wiarygodnego sprawozdania.
- „Tymczasem sprawa była właściwie beznadziejna. Dostęp drogą lądową nie istniał”. – Rzetelne przedstawienie trudności związanych z próbą dostania się do Górnego Karabachu wskazuje na rzeczywiste przeszkody i warunki, co jest typowe dla podejścia dokumentalnego.
Elementy ukazujące osobiste emocje i reakcje narratora:
- „Sceptyczny ton w jej głosie był dla mnie zrozumiały”. – Narrator wyraża swoje zrozumienie tonu głosu Galiny Starowojtowej, co wskazuje na osobistą interpretację i reakcję na jej słowa.
- „Chodziło bowiem o to, że chciałem dostać się do Górnego Karabachu”. – Użycie czasownika „chciałem” ukazuje osobiste pragnienie narratora, co wprowadza element subiektywny.
- „Sceptyczny ton w jej głosie był dla mnie zrozumiały”. - Użycie przymiotnika „sceptyczny” sugeruje subiektywną ocenę narratora, co dodaje jego własny punkt widzenia do relacji.
Podane elementy łącznie tworzą równowagę między dokumentalnym, sprawozdawczym charakterem reportażu a subiektywnymi emocjami i reakcjami narratora, co jest charakterystyczne dla stylu Ryszarda Kapuścińskiego.