Motyw miłości w Lalce jest przede wszystkim niezmiernie widoczny w wątku między Stanisławem Wokulskim a Izabelą Łęcką. To dla niej postanawia się wzbogacić, uczy się języków. Niestety uczucie Wokulskiego do Izabeli jest platoniczne i destrukcyjne dla głównego bohatera. Przeciwieństwem tej romantycznej wizji miłości był Rzecki. Kiedyś sam został zraniony przez kobietę, dlatego już nie wierzy w patetyczne słowa dotyczące miłości. Z kolei Izabela nic sobie nie robi z tego, jakim uczuciem darzy ją Wokulski. Flirtuje z innymi mężczyznami, także w obecności Wokulskiego. Jest bezwzględna i cyniczna. Miłość dla niej nie istnieje. Pani Wąsowska była z mężczyznami tylko dla konkretnej celu – dla wzbogacenia się. Jej przeciwieństwem jest pani Stawska, która wierzy w prawdziwą miłość, opierającą się na odwzajemnionym uczuciu, wsparciu i zaufaniu. Miłość w Lalce przyjmuje różne, wielokrotnie skrajne wyobrażenia.
W „Lalce” opisana jest miłość: szczęśliwa, do bliźniego, nieszczęśliwa, toksyczna, egoistyczna, mężczyzny do kobiety, platoniczna.