Środek składniowy, który tworzy dominantę kompozycyjną utworu, to paralelizm składniowy, w którym zawarta jest antyteza. Każdy wers zbudowany jest na zasadzie analogii do poprzedniego i zawiera dwa przeciwstawne stwierdzenia dotyczące dwóch postaw, antyteza służy do uwydatnienia różnic i zwiększenia ekspresji.
Antyteza to środek stylistyczny, który polega na zestawieniu ze sobą przeciwstawnych określeń, sprzecznych wypowiedzi w jednym zdaniu bądź jednej frazie. Celem jest zwiększenie ekspresji przekazu. Zabieg ten często pojawiał się w poezji barokowej, np. Jan Andrzej Morsztyn Do trupa.