Tytuł odnosi się do zwrotu w stronę ludzi prostych, do ich codzienności, prostego życia. W utworze widać franciszkański zachwyt nad przyrodą, afirmację natury oraz radość wynikającą z życia blisko wiejskiej chaty.
Postawa franciszkańska wyraża się poprzez: życie w zgodzie z cnotami pokory, ubóstwa i miłosierdzia; pochwała życia we wszystkich jego aspektach, miłość do natury i stworzenia; radość, której źródłem jest proste życia; poczucie wolności.