Nie zgadzam się ze słowami „nie ma tu nic szczególnego”, ponieważ podmiot liryczny w wielu miejscach podkreśla wyjątkowość przyrody: poranki, drogę oświetloną blaskiem słońca, zachód słońca nad szczytami. Ponadto wszystko to nazwane jest skarbami bożego władztwa, a nie ma nic szczególniejszego od bogactw pochodzących od siły nadprzyrodzonej.
Księga ubogich to dzieło napisane wierszem tonicznym i stanowi bogaty materiał do analizy tej formy. Tonizm to typ wiersza, który oparty jest na równej liczbie akcentów wyrazowych w każdym wersie.