Cechy postawy franciszkańskiej to: potrzeba radości i szczęścia, poszukiwanie ścieżek wyzwolenia poprzez radość, miłość i przebaczenie, dawanie swojej radości światu, samodoskonalenie wewnętrzne. W wierszach występują powyższe elementy, np. w Sonecie szalonym poszukiwanie drogi wyzwolenia poprzez radość, a w O miłości wroga dawanie swojej miłości.
Pod koniec XIX wieku narastała fascynacja postacią św. Franciszka z Asyżu. Młodopolski franciszkanizm rozumiany jest według tego, co przedstawił Leopold Staff we wstępie do przekładu Kwiatków świętego Franciszka. Są to: emocjonalizm, sprzeciw wobec instytucjonalizacji, poczucie wolności, odrodzenie, zwrot do natury i prostego, ubogiego człowieka, pochwała istnienia. Św. Franciszek przedstawiany jest jako głosiciel radości i harmonii.