Słowa „jesteśmy” i „my” odnoszą się do ludzkości jako całości. Podmiot liryczny w tym kontekście sugeruje, że jako ludzie mamy tendencję do utrzymywania się w pewnych ograniczonych wzorcach myślenia i działania. Metafora „w kratkę” oznacza powtarzanie tych samych schematów, bez wyjścia z określonego wzoru.
Wiersz krytykuje tę skłonność ludzi do trzymania się skrajności, czyli myślenia w kategoriach „albo-albo”. Podmiot liryczny zauważa, że istnieje tendencja do upraszczania rzeczywistości i traktowania jej w sposób dualistyczny, jak gdyby świat składał się tylko z dwóch przeciwnych stron.
Stwierdzenie „jesteśmy na złość stale w kratkę” sugeruje, że ta skłonność do myślenia w aspektach skrajności i braku elastyczności może prowadzić do konfliktów, niezrozumienia i ograniczenia naszych możliwości. Podmiot liryczny wyraża pewne rozczarowanie tym faktem i wskazuje na potrzebę otwartości na różnorodność i zmienność, które mogą przynieść większe zrozumienie, harmonię i pełniejsze doświadczenie życia.
Obraz świata przedstawiony przez podmiot liryczny jest obrazem różnorodności, akceptacji i docenienia niestałości. Przekazuje, że warto cieszyć się z różnorodności, z różnych kolorów, form i cech, które spotykamy w świecie, zamiast ograniczać się do dwóch skrajności.