Przykładowe rozwiązanie
Jan Kochanowski, jeden z najwybitniejszych poetów polskiego renesansu, charakteryzował się głębokim refleksyjnym podejściem do życia i ludzkiej natury. Jego fraszki często poruszają poważne tematy, takie jak przemijanie, miłość, śmierć i moralność. W swoich utworach Kochanowski wykorzystywał skomplikowane metafory i gry słowne, aby wyrazić swoje myśli i uczucia. Jego fraszki są pełne mądrości i zawierają głębokie przemyślenia na temat egzystencji.
Z kolei Jan Sztaudynger, współczesny poeta i satyryk, w swoich fraszkach często ukazuje lekkość i ironię wobec codziennych sytuacji. Jego utwory są zabawne, pełne dowcipu i sarkazmu. Sztaudynger bawi się słowami, tworząc niezwykłe konstrukcje językowe i absurdalne sytuacje. Tematyka jego fraszek oscyluje wokół życia codziennego, małżeństwa, pracy, polityki, ale zawsze z humorem i dystansem.
Podobieństwa między Kochanowskim a Sztaudyngerem można dostrzec w ich umiejętności tworzenia wyszukanej formy poetyckiej, w ciekawym użyciu języka polskiego oraz w chęci odzwierciedlenia rzeczywistości i ludzkiej natury. Jednak różnice w ich stylu są znaczne: Kochanowski skupiał się na refleksji nad życiem i ważnymi tematami, podczas gdy Sztaudynger eksponuje humor i ironię, bawiąc czytelnika swoimi zwrotami i konstrukcjami językowymi.
Fraszka to krótki, często humorystyczny lub satyryczny utwór poetycki o niewielkiej objętości. Jest to forma poezji lirycznej, popularna w polskiej literaturze, szczególnie w okresie renesansu, a za jej mistrza uważa się Jana Kochanowskiego. Fraszka charakteryzuje się lekkością, dowcipem, pointą.