Samokrytycyzm jest cechą, która może być zarówno niepotrzebna, jak i przydatna w życiu jednostki. Samokrytycyzm to zdolność do krytycznego spojrzenia na siebie samego, oceny własnych działań, zachowań i osiągnięć. Jest to umiejętność samorefleksji i rozpoznawania swoich błędów, słabości czy obszarów, w których można się poprawić.
Przeciwieństwem samokrytycyzmu może być brak krytycznego spojrzenia na siebie, czyli brak samooceny lub zdolności do oceny własnych działań.
Znalezienie odpowiedniej równowagi między samokrytycyzmem a pewnością siebie jest kluczem do zdrowego rozwoju i postępu.