Powodem do szczęścia dla podmiotu lirycznego są małe rzeczy, które z pozoru zdają się nie być źródłem szczęścia.
Wiersz „Szczęście” Juliana Tuwima jest satyrycznym przypomnieniem, że prawdziwe szczęście nie leży w posiadaniu materialnych dóbr czy osiągnięciach, lecz często jest obecne w najmniejszych, niepozornych momentach życia.