Wyidealizowanie postaci Romualda Traugutta polega na:
– zaakcentowaniu cnot;
– ukazaniu go jako wzór postępowania;
– podkreśleniu poświęcenia, mądrości, smutku i tragicznego przeznaczenia;
– uświęceniu: „[…] człowiek świętego imienia […]”.;
– mitologizacji – porównanie z Leonidasem, determinacja, walka do samego końca;
– stylizacji na język Biblii – wybraniec, prorok, porzuca własne szczęście, przyjmuje cierpienie narodu.
Autorka akcentuje cnoty Traugutta, ukazuje go jako wzór postępowania. Porównuje go nie tylko do świętego, ale przedstawia również na wzór Chrystusa: „Albowiem według przykazania Pana opuścił on żonę i dzieci, dostatki i spokój, wszystko, co pieści, wszystko, co raduje i jest życia ponętą, czarem, skarbem, szczęściem, a wziąwszy na ramiona krzyż narodu swego, poszedł za idącym ziemią tą słupem ognistym i w nim zgorzał”. Autorka porównuje Traugutta także z Leonidasem, który walczył do samego końca ze swoimi ludźmi w obronie swojej ojczyzny: „I głos jego słyszałyśmy z brzmieniem jak stal dzwoniącym, rozkazującym, niekiedy aż groźnym. Tak grzmieć musiał w wąwozie termopilskim głos Leonidasa”.