Unia Personalna w historii Polski wydarzyła się kilkukrotnie. Najpopularniejszą jest unia polsko-litewska w latach 1385–1569 (z przerwą w latach 1401–1447 i 1492–1501). W 1569, gdy Polska i Wielkie Księstwo Litewskie połączyły się w jedno państwo – Rzeczpospolitą Obojga Narodów, unia personalna przekształciła się w unię realną, zwaną także Unią Lubelską.
Unia personalna to związek co najmniej dwóch państw posiadających wspólnego monarchę, prezydenta lub inny organ władzy, przy zachowaniu przez te państwa odrębności prawnej, politycznej, a niekiedy także ustrojowej.
Unia realna to związek dwóch lub większej liczby państw, oparty na wspólnych instytucjach państwowych.