Państwo powstaje w celu osiągnięcia pewnego dobra (jak każda wspólnota). Państwo umożliwia życie, a istnieje, aby życie było dobre.
„[…] Każde państwo jest pewną wspólnotą, a każda wspólnota powstaje dla osiągnięcia jakiegoś dobra […]. Najpierw tedy konieczną jest rzeczą, aby się łączyły ze sobą istoty, które bez siebie istnieć nie mogą, a więc żeńska i męska w celu płodzenia […]. Tak samo zdani są na siebie dla swego zachowania ten, kto włada z natury, i ten, kto mu jest poddany. Z oby tych wspólnot powstaje tedy najpierw dom, czyli rodzina. […] Pierwsza wspólnota większej ilości rodzin dla zaspokojenia potrzeb, wychodzących poza dzień bieżący, stanowi gminę wiejską. […] Pełna w końcu wspólnota, stworzona z większej ilości gmin wiejskich, która niejako już osiągnęła kres wszechstronnej samowystarczalności, jest państwem: powstaje ono dla umożliwienia życia, a istnieje, aby życie było dobre”.