Przykładowe rozwiązanie:
Obecnie, ośmiu państwom, a mianowicie Albanii, Bośni i Hercegowinie, Mołdawii, Czarnogórze, Macedonii Północnej, Serbii, Turcji i Ukrainie, przysługuje status oficjalnego kandydata do członkostwa w Unii Europejskiej. Jednakże najbardziej skomplikowaną sytuacją na drodze do członkostwa jest sytuacja Ukrainy, która boryka się z konfliktem zbrojnym z Rosją. Mimo to niektóre państwa członkowskie, takie jak Polska, uważają, że należy rozważyć przyjęcie Ukrainy w specjalnym trybie przyspieszonym. Ukraina uzyskała status oficjalnego kandydata do UE już w trakcie rosyjskiej inwazji w 2022 roku, co podkreśla wyjątkowość tego procesu akcesyjnego.
W przypadku Mołdawii istnieją przeszkody związane z nierozwiązaniem konfliktu w regionie Naddniestrza, który formalnie należy do Mołdawii, ale faktycznie jest kontrolowany przez Rosję. Ponadto tylko około 60% społeczeństwa Mołdawii popiera członkostwo w UE, co stawia pod znakiem zapytania przystąpienie tego kraju. W przeciwieństwie do tego, aż 90% Ukraińców jest zwolennikami członkostwa w UE.
Turcja, z powodu autorytarnych rządów prezydenta Recepa Tayyipa Erdoğana, łamania praw człowieka oraz zaniedbywania zasad demokracji i praworządności, nie spełnia obecnie kryteriów kopenhaskich. Konflikt w sprawie Cypru Północnego stanowi kolejną przeszkodę w drodze do przystąpienia Turcji do UE, ponieważ Grecja i Republika Cypryjska mogą sprzeciwić się tej decyzji. Dodatkowym problemem jest polityka zagraniczna Turcji, która prowadzi równoczesne działania na rzecz zbliżenia zarówno z Zachodem, jak i Rosją, w celu osiągnięcia maksymalnych korzyści.
Największą przeszkodą w przypadku Serbii są nierozwiązane stosunki z Kosowem, które uzyskało niepodległość, i większość krajów UE ją uznaje. Problemem był również brak współpracy Serbii z Międzynarodowym Trybunałem Karnym w Hadze w kwestii ścigania osób odpowiedzialnych za zbrodnie wojenne w byłej Jugosławii. Ponadto, relacje między Serbią a Rosją budzą kontrowersje.
Bośnia i Hercegowina jest państwem złożonym etnicznie i jest narażona na ryzyko secesji. Ponadto Federacja Rosyjska posiada wpływy w Republice Serbskiej, jednym z jej składników. Pomimo tych trudności, w grudniu 2022 roku UE przyznała Bośni i Hercegowinie status oficjalnego kandydata do UE. Jednakże, aby rozpocząć negocjacje akcesyjne, kraj ten musi spełnić szereg warunków, takich jak wzmocnienie praworządności, walka z korupcją i przestępczością zorganizowaną oraz zaprzestanie gloryfikowania zbrodniarzy wojennych.
Republika Macedonii uzyskała status oficjalnego kandydata do UE w 2005 roku, ale dopiero po wielu latach, w 2022 roku, rozpoczęto negocjacje akcesyjne z powodu protestów Grecji i Bułgarii. Konflikt z Grecją dotyczył używania przez Macedonię nazwy „Macedonia”, która była źródłem sporu ze względu na roszczenia historyczne Grecji do tej nazwy. W związku z tym Macedonia zmieniła swoją oficjalną nazwę na Republika Macedonii Północnej. Bułgaria natomiast miała obiekcje wobec traktowania mniejszości bułgarskiej przez Macedonię. Jednakże te spory udało się rozwiązać, co pozwoliło na rozpoczęcie negocjacji akcesyjnych.
Albania również przystąpiła w tym samym czasie do negocjacji akcesyjnych z UE. Teraz oba kraje dążą do spełnienia kryteriów kopenhaskich.
Największe szanse na przystąpienie do UE w najbliższych latach ma Czarnogóra, która rozpoczęła negocjacje akcesyjne już w 2012 roku i stale dostosowuje swoją gospodarkę, prawo oraz system sądownictwa do standardów UE.
Negocjacje z państwami o statusie oficjalnych kandydatów do członkostwa w Unii Europejskiej (UE) to proces, w którym państwo ubiegające się o członkostwo prowadzi rozmowy i negocjacje z instytucjami UE oraz państwami członkowskimi w celu spełnienia określonych kryteriów i warunków niezbędnych do stania się pełnoprawnym członkiem Unii Europejskiej. Negocjacje w sprawie członkostwa w UE są procesem skomplikowanym i czasochłonnym, który może trwać wiele lat. W międzyczasie państwo kandydujące musi przeprowadzać reformy, aby dostosować się do norm i standardów Unii Europejskiej. Ten proces ma na celu zapewnienie, że nowi członkowie spełniają wymogi i zasady Unii Europejskiej, co jest istotne dla zachowania jedności i efektywności wspólnoty.