Kontrola nad narodowym sektorem energetycznym stanowi kluczowy aspekt gwarantowania bezpieczeństwa państwowego. Dlatego też warto rozwijać współpracę w ramach unii energetycznej, pod warunkiem że nie naruszy to suwerenności poszczególnych krajów. Niemniej jednak nie ma wątpliwości co do korzyści, jakie Unia Europejska może odnieść z właściwie prowadzonej polityki energetycznej. Wspólna polityka energetyczna pomaga bowiem radzić sobie z wyzwaniami, takimi jak zależność od państw trzecich.
Zintegrowany rynek energetyczny sprzyja efektywniejszemu rozwiązywaniu tych problemów i zapewnia większe bezpieczeństwo dostaw energii w przypadku kryzysów, takich jak konflikt na Ukrainie. Polska, będąca jednym z państw narażonych na przerwy w dostawach energii, zdecydowała się na budowę dwóch elektrowni atomowych po wybuchu tego konfliktu. To pokazuje, że istnieje pilna potrzeba pogłębiania unii energetycznej.
Należy jednak zaznaczyć, że dla Polski, która nadal opiera swoją energetykę na węglu, związane z tym wyzwania są ogromne. Wdrażanie zobowiązań dotyczących dekarbonizacji gospodarki będzie wymagało znacznych inwestycji i wysiłku. Niemniej jednak taka transformacja energetyczna przyczyni się zarówno do zwiększenia bezpieczeństwa energetycznego kraju, jak i do poprawy stanu środowiska.
Polityka energetyczna to zbiór działań, strategii i decyzji podejmowanych przez państwo lub organizację w celu zarządzania produkcją, dystrybucją i wykorzystaniem energii. Polityka energetyczna ma na celu zapewnienie dostępu do bezpiecznego, zrównoważonego i ekonomicznego źródła energii oraz promowanie efektywności energetycznej, ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju.