Urzędnik powinien posługiwać się językiem poprawnym, czystym oraz zrozumiałym dla innych. Ponadto nie może on używać wulgaryzmów ani określeń kolokwialnych.
„II.
1. Urzędnik załatwiający lub prowadzący sprawę jest bezstronny i obiektywny. Zasada ta dotyczy także wszystkich stron postępowania bez względu na to, czy jest ona reprezentowana, czy też należy zabezpieczyć jej słuszny interes, rozstrzygając w sprawie wniesionej przez inną ze stron.
2. Urzędnik jest życzliwy i uczynny, interesantom Urzędu stara się pomóc zgodnie z najlepszą swoją wiedzą i umiejętnościami. Niezrozumiałe zagadnienia i problemy wyjaśnia oraz wskazuje sposoby ich załatwienia lub kieruje do właściwych, kompetentnych komórek Urzędu.
3. W Urzędzie sprawy załatwiane są bez zbędnej zwłoki, sprawnie i szybko. Terminowość świadczy o profesjonalizmie pracownika.
4. Informacje o sprawach i osobach je wnoszących podlegają ochronie i nie mogą być przekazywane osobom trzecim – dyskrecja jest nakazem w postępowaniu bez względu na rangę prowadzonej sprawy.
5. Kompetencja i profesjonalizm winny cechować osoby prowadzące sprawy administracyjne. Rozpatrywanie takich spraw wymaga merytorycznej poprawności i tym winny charakteryzować sporządzane dokumenty urzędowe.
6. W kontaktach z interesantami, a także innymi pracownikami, urzędnika winna cechować uprzejmość i cierpliwość. Nie może kierować się emocjami i uprzedzeniami a jedynie względami merytorycznymi i formalnymi.
7. Każda osoba załatwiająca sprawy w Urzędzie winna być traktowana z najwyższą starannością i poszanowaniem jej godności.
8. Urzędnik posługuje się językiem poprawnym, czystym i zrozumiałym dla interesanta. Nie używa wulgaryzmów i określeń kolokwialnych”.