Jeżowce mają bardzo wąski zakres tolerancji w stos. do zasolenia środowiska, w którym żyją. W ich przypadku woda musi posiadać zasolenie na poziomie 30 promili. Również większość rozgwiazd wymaga mórz pełnosłonych. Te zwierzęta są więc stenobiontami. Nie przeżyłyby w Morzu Bałtyckim.
Morze Bałtyckie jest zaliczone do mórz półsłonych. Średnie zasolenie wynosi około 7 promili i waha się w zależności od położenia tego morza.
Brunatnice to glony, które żyją w wielu morzach i oceanach: wodach Oceanu Atlantyckiego, Spokojnego, oraz Arktycznego, Morza Białego i zachodniego Bałtyku. To eurybionty mające szeroki zakres tolerancji ekologicznej.
Natomiast meduzy są bardzo prostymi zwierzętami, które również nie mają dużych wymagań hodowlanych (mówi się również o pladze meduz, gdzie ich populacja w pewnych okresach bardzo się zwiększa). W Bałtyku najliczniej występuje chełbia modra.
Zwierzęta są w stanie przetrwać w pewnym optimum ekologicznym – w pewnym zakresie temperatur, pH, zasolenia przestrzeni, w której żyją. Optimum zależy od przystosowań organizmu danego zwierzęcia, czy też rośliny, grzyba. Graficznie możemy to przedstawić przy pomocy krzywej tolerancji ekologicznej. Do tej krzywej nawiązuje zasada Shelforda mówiąca, że zbyt niskie i zbyt wysokie stężenie różnych czynników ekologicznych może negatywnie wpływać na organizm.
W Morzu Bałtyckim możemy jednak spotkać pewną rozgwiazdę, a mianowicie rozgwiazdę czerwoną (pospolitą). Można je spotkać w zachodniej części Bałtyku, aż do Kołobrzegu.