Początkowo model rodziny był wielodzietny, co miało zapewnić starzejącym się rodzicom godne życiu u boku dzieci. Po osiągnięciu miliarda mieszkańców zmieniła się polityka władz w celu ograniczenia skutków eksplozji demograficznej lat 60 i 70 XX wieku. Państwo wprowadziło kontrolę urodzeń, ograniczając ilość dzieci do jednego. Za posiadanie większej liczby groziło więzienie, chłopców odbierano do domów dziecka i przygotowywano ich do służby wojskowej.
Ta polityka z jednej strony zmniejszyła ilość urodzeń, ale z drugiej naruszyła strukturę płci (znaczna nadwyżka mężczyzn nad kobietami w wieku produkcyjnym). Najliczniejsza grupa wiekowa to osoby w wieku produkcyjnym, co przyczynia się do wzrostu bezrobocia, mimo iż w Chinach dominuje praca ręczna.
Ludność Chin stale rośnie, jednak tempo wzrostu zaczyna spowalniać. W ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci Chiny przeprowadziły politykę kontroli populacji, która ograniczała liczbę dzieci na rodzinę.