Najlepiej chronione były górne części ciała – tułów i głowa. Wynikało to po pierwsze z dużego ryzyka śmierci bądź utraty zdrowia w wyniku zranienia w tym obszarze, a po drugie z faktu, że były to najbardziej eksponowane części ciała osoby poruszającej się konno.
Husarzy stanowili elitę polskiego wojska.