Zygmunt III Waza został królem Szwecji po śmierci ojca, w ten sposób powstała unia polsko-szwedzka, która przetrwała kilka lat. Z uwagi na katolicką wiarę Zygmunt nie miał wielu przyjaciół w ojczyźnie. Po kilku latach został zdetronizowany przez opozycję. Tron objął wuj Zygmunta − Karol, co wywołało wojnę dynastyczną. Dopiero syn Zygmunta − Władysław IV Waza − doprowadził do rozejmu, który nie rozstrzygnął praw polskich Wazów do tronu Szwecji.
W tamtym okresie Szwecja była potęgą nad Morzem Bałtyckim i poważnym przeciwnikiem Polski. Szwecja nie była bogatym krajem, dlatego też ich polityka opierała się na łupieniu, w tym dążeniu do ataku na Rzeczpospolitą.