Rzymski legionista stanowi przykład świetnie wyszkolonego i wyposażonego żołnierza, którzy znacząco przewyższał pod tymi względami swego oponenta. Na ilustracji możemy zauważyć, że legionista uzbrojony jest w krótki miecz (gladius), zdarzało się, że w ich arsenale znajdowały się miecze długie oraz oszczepy (pilum). Na torsie mężczyzny znajduje się pancerz skutecznie chroniący przed ciosami. Wrażliwą głowę okrywa okazały hełm. W lewej ręce legionista trzyma wielką tarczę (scutum), która służyła do obrony przed atakami napastników, pozwalała także tworzyć zaawansowane formacje bojowe.
Barbarzyńcy w swym posiadania mają głównie prymitywną broń, do której zaliczyć można drewniane włócznie, oszczepy, kije, cepy, toporki. Dostrzec można również miecze, które najpewniej zdobyto na poległych rzymskich legionistach. Galowie nie są okryci żadnym pancerzem, jedynie biodra okryli skórzanymi przepaskami.
Barbarzyńcy nie opanowali umiejętności wytopu i produkcji broni białej na takim poziomie jak Rzymianie. Miecze, które udało im się zdobyć w trakcie walk z legionistami, traktowane były z nabożną czcią, przekazywano je jako pamiątki rodowe i poświęcano bogom.