Monarchia konstytucyjna we Francji opierała się na zasadach trójpodziału władzy. Władzę wykonawczą dzierżył rząd z ministrami, sądowniczą – sądy, a ustawodawczą – Legislatywa. Regulowała to konstytucja stworzona na podstawie Deklaracji praw człowieka i obywatela, czyli dokumentu wydanego w 1789 roku przez Zgromadzenie Narodowe. Zrywał on z podziałem na trzy stany i gwarantował równość wszystkim obywatelom. Prawa wyborcze przyznano wszystkim mężczyznom po ukończeniu 25. roku życia, posiadali własność oraz płacili podatki, a od tej pory król musiał przysięgać wierność konstytucji.
Konstytucja wprowadzała w praktyce monarchię konstytucyjną, a Francja stała się republiką dopiero w 1792 roku po klęskach w wojnie z Austrią i Prusami, o które oskarżono parę królewską.