W 1919 roku zwracano większą uwagę na kwestię narodową i dążyło się do samostanowienia narodów, co przyczyniło się do powstania nowych państw narodowych. Natomiast w 1815 roku na kongresie wiedeńskim dążono do przywrócenia status quo przed rewolucją francuską i utrzymania istniejących monarchii, co miało na celu stabilizację i zapobieżenie dalszym konfliktom.
W 1919 roku podczas konferencji paryskiej większe uwzględnienie kwestii narodowej wynikało z dążeń do uznania prawa narodów do samostanowienia i powstania nowych państw narodowych. Natomiast w 1815 roku na kongresie wiedeńskim głównym celem było przywrócenie stabilności po rewolucji francuskiej poprzez przywrócenie dawnych granic i utrzymanie istniejących monarchii. Również obawy przed dalszymi konfliktami i rewolucjami miały wpływ na bardziej konserwatywne podejście do kwestii narodowej.