Oba wiersze wyrażają krytykę własnej twórczości oraz trud tworzenia. Chcą pokazać, że czasem wiersze są nieudane. Obaj poeci widzą wady swoich dzieł. Jeden porównuje się do zwyczajnego kosa, którego umiejętności są niczym w porównaniu ze słowikiem, a drugi pokazuje, że nie ma pomysłu, jak połączyć słowa by wyszło z tego dzieło, męczy się zatem ze swoją twórczością.
Zauważ, że w przeciwieństwie do wiersza Szymborskiej „Radość pisania: tutaj obaj poeci krytycznie odnoszą się do swojej twórczości. Uważają ją za mało ambitną i nieudaną. Czasem trochę śmieszną, a czasem męczącą.