Podmiot liryczny przeciwstawia życiu rzeczywistość stworzoną podczas pisania, pochodzącą z wyobraźni. W tej rzeczywistości to właśnie poeta decyduje o tym, co się stanie, jak potoczą się losy i jakie prawa będą rządzić światem.
Zwróć uwagę na czwartą strofę wiersza, gdzie poetka pisze, że może wstrzymać w locie kule, nie pozwolić liściom spaść ani ugiąć się źdźbłu trawy. Mówi, że ten świat, to „Istnienie na mój rozkaz nieustanne” – uzależnione wyłącznie od niej, bo pochodzące z jej głowy.