Według poetki radość pisania pochodzi z władzy nad światem, który stworzyła. Ma nad nim niezależną władzę, może utrwalić to, co zechce. W pytaniach retorycznych pyta o taki świat, który istnieje na jej rozkaz i w którym ma władzę nawet nad czasem, aby zwrócić uwagę, jaką moc ma poeta.
Przeczytaj dwie ostatnie zwrotki wiersza. To tam poetka łączy radość pisania z „możnością utrwalenia” i „zemstą ręki śmiertelnej”. Dodatkowo w pytaniach retorycznych pokazuje, jaką władzę może mieć nad światem pochodzącym z jej wyobraźni. W pisaniu wszystko zależy od autora i właśnie z tego wynika radość.