*To wyście u Kuligowskiego uczyli? – funkcja pytania.
*Jakoś się zdarzyło... – funkcja pominięcia, przemilczenia.
*(...) niech nas Bóg broni! – funkcja oznaczenia stanu emocjonalnego.
*Jak to przy Szwedach? – funkcja pytania.
*Bo myśmy chcieli choć i za murami Najświętszej Pannie Służyć... – funkcja pominięcia, przemilczenia.
*(...) to my go... tego... – funkcja pominięcia, przemilczenia.
*Ucieczko grzesznych! – funkcja oznaczenia stanu emocjonalnego.
*... my go... – funkcja pominięcia, przemilczenia.
*Pralim! – funkcja wykrzyknienia.
*Dobrych Kulinowski w was miał sług! – funkcja oznaczenia stanu emocjonalnego, podkreślenia/wzmocnienia przekazu.
*A onże wiedział o tym – funkcja pytania.
*Były komisje, chodzili... – funkcja pominięcia, przemilczenia.
*złodziej! – funkcja oznaczenia stanu emocjonalnego, podkreślenia/wzmocnienia przekazu. *Inaczej groził, że wyda... – funkcja pominięcia, przemilczenia.
*Taki zbój ubogich ludzi krzywdził!... – funkcja pominięcia, przemilczenia oraz funkcja oznaczenia stanu emocjonalnego, podkreślenia/wzmocnienia przekazu.
*(...)za naszą pracę... – funkcja pominięcia, przemilczenia.
*Bodaj go!... – funkcja pominięcia, przemilczenia oraz funkcja oznaczenia stanu emocjonalnego, podkreślenia/wzmocnienia przekazu.
*Kmicic zatrzymał konia; – funkcja oddzielenia mniejszych całości w obrębie tekstu.
*rzekł: – funkcja wprowadzenia wypowiedzi.
*Strzelajcie! Strzelajcie – funkcja rozkazu.
*Gdzie wasza największa kolubryna?!... – funkcja zilustrowania nagromadzonych emocji.
* każdy myślnik w tekście sygnalizuje wtrącenie wypowiedzi bohaterów.
Na intonację i dynamikę tekstu wpływają: wielokropki, myślniki, znaki zapytania oraz wykrzykniki.
Musimy wpisać odpowiednie znaki interpunkcyjne oraz opisujemy funkcję danego znaku interpunkcyjnego.