Konflikty między dwoma pokoleniami emigrantów z Polski polega na tym, że pierwsze pokolenie osiedlając się w nowym państwie, robiło wszystko, żeby wtopić się w nowe społeczeństwo. Jednocześnie borykało się z problemami osamotnienia, tęsknoty za krajem, rodziną i innymi bliskimi, a także z lękiem przed nowym życiem.
Nowe pokolenie nie chce żyć w ukryciu. Chce uczestniczyć w życiu społecznym. Nastąpiły również zmiany kulturowe, bo drugie pokolenie wychowywało się przez Polaków i zna kulturę Polski, ale jednocześnie wychowywało się w kulturze drugiego państwa, które może uznawać za dom.
Nowe pokolenie, które przychodzi na świat w obcym kraju, nie będzie już całkowicie reprezentować wyłącznie kultury polskiej, bo jest to zwyczajnie niemożliwe. Od najmłodszych lat nasiąka kulturą innego kraju, bo tam ma kolegów i koleżanki, przedszkole, szkołę itd. Niemożliwe jest odcięcie człowieka od kultury kraju, w którym się wychowuje, nawet jeśli rodzice mają inne pochodzenie.