Skrobia magazynowana jest w komórkach roślin w postaci ziaren skrobi – struktur widocznych pod mikroskopem. Występują one głównie w organach spichrzowych, takich jak bulwy ziemniaka, nasiona zbóż, korzenie spichrzowe (np. marchew). Ziarna skrobi są nierozpuszczalne w wodzie i mają charakterystyczny kształt (kulisty, owalny lub soczewkowaty, zależnie od gatunku).
Skrobię wykrywa się za pomocą płynu Lugola (roztworu jodu w jodku potasu). W obecności skrobi następuje charakterystyczna zmiana barwy na granatowoniebieską. Reakcja ta zachodzi dzięki tworzeniu się kompleksu jodu z helikalną strukturą amylozy – składnika skrobi. Test ten jest szybki, prosty i powszechnie stosowany np. w badaniach tkanek roślinnych.