Po przyjęciu chrześcijaństwa Mieszko I skupił się na podboju pogańskich ziem pomorskich. Aż do 990 r. nie występował zbrojnie przeciwko innym chrześcijańskim władcom (nie licząc walki z margrabią Hodonem, jednak była to wojna obronna).
Sytuacja zmieniła się w ostatniej dekadzie X w., kiedy to Mieszko włączył się w panujący w cesarstwie konflikt sukcesyjny. Książę Polan poparł w nim młodego Ottona III i zaatakował wrogie wobec niego Czechy, od których uzyskał Śląsk i Małopolskę.
Pod koniec życia Mieszko, chcąc zabezpieczyć prawa swych młodszych synów, wysłał do papieża list, w którym oddawał swoje państwo pod protekcję Rzymu.
Przyjęcie przez Mieszka I chrześcijaństwa umożliwiło mu stanie się równorzędnym partnerem w polityce ówczesnych państw europejskich.