W Polsce patrymonialnej władcę uznawano za właściciela państwa, do którego należą wszystkie dobra, ziemie i ludność się w jego obrębie znajdująca. Dodatkowo monarcha posiadał władzę sądowniczą i mógł wydawać wyroki według własnego uznania.
W myśl zasad obowiązujących w monarchii patrymonialnej władca mógł dzielić swoje państwo pomiędzy licznych potomków.