Autorzy Deklaracji uważali, że Wielka Brytania naruszała prawa obywatelskie i naturalne kolonistów, takie jak prawo do życia, wolności i dążenia do szczęścia.
Wprowadzane przez Brytyjczyków akty prawne i regulacje były postrzegane jako ograniczenie ich swobód. Koloniści sprzeciwiali się nowym podatkom narzucanym przez metropolię, takim jak Stamp Act i TownshendActs.
Uważali również, że nie mają odpowiedniej reprezentacji w brytyjskim parlamencie, przez co nie mogli decydować o swoich losach.
Czuli, że Wielka Brytania nie szanowała ich prawa do samorządności, nie realizowała postanowień wynikających z umowy społecznej nadającej władzy jej przywileje.
Argumentowali, że posiadają naturalne prawo do wystąpienia przecie tyranii brytyjskiej, by chronić swoje dobro, bezpieczeństwo i szczęście.
Te przyczyny ukazują frustrację kolonistów wynikającą z polityki brytyjskiej, a także przekonanie, że ich prawa i wolności są systematycznie naruszane. Doprowadziły one do zrywu niepodległościowego.