Bunt brytyjskich kolonii w Ameryce był wynikiem m.in. polityki ekonomicznej Wielkiej Brytanii, która stawiała interesy metropolii ponad interesy kolonii. Wprowadzenie różnych ceł, podatków i regulacji miało na celu zwiększenie dochodów imperium, które rozwijały własny przemysł kosztem swych posiadłości zamorskich. Wprowadzenie podatków, takich jak SugarAct, Stamp Act i TownshendActs, było bezpośrednim i nadmiernym obciążeniem kolonistów, które dokonało się bez ich zgody, co wynikało z braki ich reprezentacji w brytyjskim parlamencie. Ograniczenia handlowe narzucane przez m.in. NavigationActs utrudniały rozwój lokalnych gospodarek kolonialnych oraz samodzielną wymianę handlową z innymi krajami. Koloniści odczuwali, że są wykorzystywani jedynie jako źródło surowców i rynek zbytu dla brytyjskich przedsiębiorców.
Przyczyny polityczne buntu dotyczyły głównie braku reprezentacji kolonistów w brytyjskim parlamencie. Pomimo płacenia podatków, kolonie nie miały swoich przedstawicieli, którzy mogliby w nim uczestniczyć i głosować nad ustawami dotyczącymi ich losu, co uważano za naruszenie praw obywatelskich i politycznych. Koloniści byli mocno inspirowani wartościami oświeceniowymi, takimi jak prawa naturalne, wolność jednostki, równość i sprawiedliwość społeczna. Wierzyli w zasady samostanowienia i samorządności, a także w prawo do reprezentacji politycznej.
Francja w XVIII wieku była społeczeństwem mocno zróżnicowanym pod względem społecznym. Najwyższe przywileje i wpływy posiadała arystokracja, która czerpała ogromne korzyści z funkcjonującego systemu feudalnego. Natomiast dolne warstwy społeczne, wchodzące w skład stanu trzeciego, były obciążone ciężarami feudalnymi i wysokimi podatkami, co prowadziło do ich narastającej biedy i ucisku.
Francja była w tym czasie rządzona przez monarchę absolutnego, który miał pełnię władzy i niepodważalny autorytet. Jednak wiele osób w społeczeństwie zaczęło kwestionować tę formę rządów i domagało się większego udziału w podejmowaniu decyzji. Idee oświecenia, takie jak równość, wolność i sprawiedliwość, zaczęły szerzyć się w społeczeństwie, co skłoniło wiele osób do walki o zmiany polityczne i społeczne.
W obu przypadkach przyczyny buntu i rewolucji wynikały z niewłaściwego traktowania, naruszenia praw obywatelskich, nierówności społecznych oraz inspiracji ideami oświecenia, które propagowały równość, wolność i sprawiedliwość społeczną.