Wzrost produkcji hutniczej przyczynił się do rozwoju przemysłu metalurgicznego. Tworzenie nowych hut, fabryk i zakładów produkcyjnych stymulowało wzrost sektora przemysłowego, przyczyniło się do urbanizacji i migracji ludności z obszarów wiejskich do miast. Zwiększona produkcja hutnicza umożliwiła Anglii zaspokojenie rosnącego popytu na metal i wyroby metalowe. To z kolei przyczyniło się do zwiększenia eksportu generującego dodatkowe dochody dla kraju. Stal i żelazo stały się wartościowymi surowcami przynoszącymi kolosalne zyski. Rozwój sektora hutniczego prowadził do licznych innowacji technologicznych. Wprowadzenia zmian w wydobyciu, obróbce i wytopie metali przyczyniła się do zwiększenia wydajności, obniżenia kosztów produkcji i podniesienia jakości wyrobów. Wymagało to jednak rozbudowy infrastruktury transportowej, zwłaszcza dróg i linii kolejowych, co ułatwiło dostarczanie surowców do hut, a także gotowych wyrobów na rynek krajowy i zagraniczny.
Wzrost produkcji hutniczej miał zatem pozytywny wpływ na rozwój gospodarki angielskiej, przyczyniając się do rozwoju przemysłowego, wzrostu produkcji i eksportu, innowacji technologicznych, tworzenia infrastruktury oraz wzrostu zatrudnienia i dochodów. To stanowiło ważny czynnik w rozwoju gospodarczym Anglii w okresie rewolucji przemysłowej.