Na początku panowania Piotra I, państwo moskiewskie miało dostęp do mórz:
Bałtyckiego
Kaspijskiego
Barentsa,
Karskiego,
Łaptiewów,
Wschodnio-Syberyjskiego,
Beringa,
Ochockiego.
Warto zauważyć, że żadne z tych mórz nie jest optymalnym miejscem dla żeglugi. Zatoka Fińska jest stosunkowo płytkim i wąskim akwenem, co utrudnia żeglugę większym statkom. Ponadto, w okresie zimowym, Morze Bałtyckie jest zwykle pokryte lodem, co uniemożliwia dostęp do pewnych portów.
Morza zlokalizowane po północy i wschodzie są również podatne na pokrywanie się lodem w okresie zimowym., choć niektóre z nich są nim skute przez cały rok. Warunki te sprawiają, że żegluga na tych akwenach jest niemożliwa.
Morze Kaspijskie jest w rzeczywistości jeziorem. Jest ono stosunkowo płytkie i posiada liczne mielizny. Ponadto jest oddzielone od innych mórz i zbiorników wodnych, co uniemożliwia prowadzenia handlu z regionami, które nie leżą nad jego brzegami.
Choć państwo moskiewskie miało dostęp do tych mórz, żegluga w tych obszarach była utrudniona ze względu na warunki klimatyczne, płytkość, mielizny i inne czynniki specyficzne dla każdego z nich.