W Prusach reformy dotyczyły przede wszystkim kwestii administracji i prawa. Fryderyk I i jego syn Fryderyk II wprowadzili zmiany, które miały na celu zwiększenie efektywności i centralizacji władzy, poprzez podział Prus na prowincje zarządzane przez mianowanych urzędników, co pozwoliło na lepszą kontrolę nad lokalnymi strukturami władzy. Wprowadzenie jednolitego kodeksu pruskiego miało na celu zreformowanie systemu prawnego, aby był bardziej przejrzysty, zrozumiały i sprawiedliwy dla obywateli. Wprowadzał równość wobec prawa oraz ustalał przepisy dotyczące własności osobistej, systemu sądownictwa i karnego.
Fryderyk I, zwany królem-kapralem, dążył do wprowadzenia zmian w strukturze armii, która była nieliczna i kiepsko wyszkolona. Reforma przyniosła obowiązkową służbę wojskową każdego męskiego obywatela, który musiał odsłużyć od roku do dwóch lat w służbie rekruckiej. Dzięki temu mógł zostać powołany pod bronią w sytuacji konfliktu militarnego. Jednocześnie wspierał reformy edukacyjne, które miały na celu poprawę poziomu nauczania i dostępności edukacji, czego koronnym przykładem było wprowadzenie obowiązku szkolnego dla dzieci w wieku 5-12 lat.
Fryderyk II dążył do rozwinięcia gospodarki pruskiej poprzez wprowadzenie reform handlowych i rolnych. Znosił ograniczenia i cła, promował rozwój przemysłu, zachęcał do inwestycji, a także wprowadzał reformy rolnictwa, mając na celu poprawę technik uprawy, rozszerzenie obszarów rolnych i unowocześnienie gospodarstw. Założył także nowe uczelnie i wspierał rozwój szkolnictwa wyższego.
W Austrii za reformy odpowiedzialna byli przede wszystkim Maria Teresa i Józef II, którzy dążyli do centralizację władzy i uproszczenie zbiurokratyzowanych struktur administracyjnych - zreformowano podział administracyjny kraju, wprowadzając gubernie z jednolitą strukturę zarządzania opartą na wykształconych urzędnikach. Zrealizowano zmiany prawne, które miały na celu ujednolicenie i modernizację systemu sądowniczego, a także prawa podatkowego, karnego, cywilnego i handlowego.
Maria Teresa i Józef II dążyli do modernizacji gospodarki austriackiej poprzez wprowadzenie reform rolnych, handlowych i przemysłowych. Miały one na celu zwiększenie produkcji rolnej, rozwój przemysłu, poprawę infrastruktury, liberalizację handlu i promowanie innowacji technologicznych. Zmianie uległa sytuacja chłopstwa, które trafiło pod opiekę monarszą, co oznaczało możliwość swobodnego poruszania się po kraju, nieusuwalność z ziem, możliwość zaskarżania szlachty przed sądem i zmniejszenie wymiaru pańszczyzny.
Józef II przeprowadził kasację zakonów, których majątki trafiły w ręce państwa. Kościół stał się podległy państwu, będąc narzędziem jego polityki propagandowej. Jednocześnie zezwolił on na istnienie zakonów, które zajmowały się pracą na rzecz dobra publicznego, np. szpitalnictwem czy edukacją. Wiązało się to z reformami edukacyjnymi, mającymi na celu poprawę poziomu nauczania i jego dostępności dla wszystkich warstw społecznych. Wprowadzono obowiązek szkolny, zreformowano programy nauczania i założono nowe szkoły.
Motywem przewodnim tych reform była idea oświecenia, dążąca do poprawy życia społeczeństwa na podstawie racjonalnych, humanitarnych i nowoczesnych zasad. Władcy ci dążyli do wzmocnienia władzy państwa, poprawy efektywności administracji, rozwinięcia gospodarki, upowszechnienia edukacji i usunięcia przestarzałych, niesprawiedliwych struktur społecznych. Jednocześnie jednak, zachowali pewne elementy absolutyzmu, ograniczając prawa jednostek i nadal utrzymując silną pozycję monarchii.