Gustaw III Adolf był królem Szwecji w latach 1771-1792. Był on przedstawicielem absolutyzmu oświeconego, który charakteryzował się próbą wprowadzenia reform i modernizacji kraju, przy jednoczesnym zachowaniu silnej władzy królewskiej. Gustaw III dążył do ograniczenia wpływów arystokracji i poszerzenia uprawnień króla. Był aktywnym monarchą prowadzącym aktywną politykę zagraniczną, przy czym korzystał z konsultacji ze swoimi doradcami.
Karol XIII był królem Szwecji w latach 1809-1818. Reprezentował konstytucyjną monarchię. W wyniku zamachu stanu w 1809 roku wprowadzono w Szwecji konstytucję, która ograniczała władzę króla na rzecz parlamentu. Karol XIII panował jako władca konstytucyjny, jego uprawnienia były bardziej symboliczne niż rzeczywiste.
Gustaw III Adolf reprezentował absolutyzm oświecony, dążąc do modernizacji i reform, przy jednoczesnym utrzymaniu silnej władzy królewskiej, podczas gdy Karol XIII był monarchą konstytucyjnym, który panował w okresie, gdy władza była ograniczona przez konstytucję i parlament.