W I połowie XVIII wieku Prusy, będące dynamicznym i rozwijającym się państwem. Istniało kilka obszarów, które mogły być potencjalnymi celami ich ekspansji, z uwagi na położenie geograficzne, bogactwa naturalne, dostęp do morza lub polityczną niestabilność.
Pomorze Zachodnie, region leżący nad Bałtykiem, miał znaczenie strategiczne ze względu na dostęp do morza i potencjał handlowy. Kontrola nad tym obszarem umożliwiałaby Prusom rozwinięcie swojej floty handlowej i wzmocnienie pozycji gospodarczej.
Prusy Wschodnie, region położony na wschód od Prus Książęcych, graniczyły z Carstwem Rosyjskim. Ekspansja w tym obszarze mogłaby służyć polityce zabezpieczania swoich granic i zwiększenia wpływu na region bałtycki.
Hanower, położony w północno-zachodniej części Niemiec, był niezależnym elektoratem należącym do dynastii Hanowerskiej. Ekspansja na ten obszar mogła przynieść polityczne i strategiczne korzyści w kontekście niemieckiej równowagi sił oraz roli w Europie.
Wielkopolska graniczyła bezpośrednio z Prusami i stanowiła naturalne przedłużenie ich terytorium na wschodzie.
Kurlandia, obecnie część Łotwy, była kolejnym obszarem, który mógł zainteresować Prusy. Kontrola nad tym regionem umożliwiała dostęp do Morza Bałtyckiego i otwierała nowe możliwości handlowe i kolonizacyjne.
Warto zauważyć, że te obszary były kontrolowane przez inne państwa, takie jak Austria, Rzeczypospolita czy Szwecja. Prusy musiały prowadzić skomplikowaną grę dyplomatyczną i militarną, aby osiągnąć swoje cele i pokonać konkurencję ze strony innych mocarstw.