Rządy Katarzyny II w Rosji były czasem znacznego rozwoju i modernizacji. Choć caryca korzystała z pewnych idei oświecenia, jej rządy nie były w pełni zgodne z zasadami absolutyzmu oświeconego. Katarzyna II objęła władzę w wyniku zamachu stanu, obalając swego męża Piotra III. Po objęciu władzy przeprowadziła szereg reform, które miały na celu modernizację Rosji i przyspieszenie rozwoju kraju.
Katarzyna wprowadziła reformy legislacyjne, takie jak tworzenie nowych kodeksów prawnych, m.in. Kodeksu Prawa Cywilnego i Kodeksu Karnego. Stworzyła także Komisję Legislacyjną, mającą na celu opracowanie projektów reform w różnych dziedzinach. Ponadto, wprowadziła reformy edukacyjne, wspierając rozwój szkolnictwa. Jednakże, mimo tych reform, caryca utrzymywała władzę absolutną, skupioną tylko w jej rękach. Miała znaczny autorytet i podejmowała decyzje samodzielnie, bez większego udziału Dumy czy innych instytucji. Podczas jej rządów nadal istniał system pańszczyźniany i wielkie nierówności społeczne sprzeczne z oświeceniowymi zasadami równości i sprawiedliwości.
Rozszerzenie wpływów Rosji na wschodzie, w wyniku aneksji Krymu, zaanektowania części Polski i ekspansji w Azji Środkowej, było motywowane raczej interesami geopolitycznymi i ambicjami terytorialnymi niż ideami oświeceniowymi.
Katarzyna II była jednym z najdłużej panujących monarchów w historii Rosji. Jej rządy trwały 34 lata, od 1762 do 1796 roku. Podczas swojego panowania wprowadziła wiele reform i zmian, które miały istotny wpływ na rozwój Rosji i jej pozycję w Europie. Katarzyna II była także znana z pasji do kultury i sztuki. Zebrała znaczną kolekcję dzieł sztuki, wspierała rozwój literatury i teatru.