Według Fryderyka II, dobre rząd jest zbudowany w sposób spójny i logiczny, podobny do systemu filozoficznego. Wszystkie aspekty rządzenia, takie jak finanse, polityka i wojsko, powinny być starannie przemyślane i dążyć do wspólnego celu, którym jest wzmacnianie państwa i zwiększanie jego potęgi. Jednak system ten powinien wynikać z jednego głównego źródła, a mianowicie - władcy.
Fryderyk II wskazuje na lenistwo, żądzę władzy i głupotę jako przeszkody, które utrudniają władcom pełnienie ich szlachetnego obowiązku, jakim jest szczęście ich poddanych. Krytykuje władców, którzy spoczywają na tronach, na które nie zasługują, zajmując się jedynie zaspokajaniem własnych pragnień.
Zaniedbywanie obowiązków wobec poddanych jest, według monarchy, bezpośrednio zbrodnią. Król nie został wyniesiony do wysokiego stanowiska, nie otrzymał najwyższej władzy, aby prowadzić życie rozwiązłe, czerpać zyski z wyzyskiwania swojego ludu i cieszyć się szczęściem, gdy inni cierpią niedostatek. Panujący jest pierwszym sługą państwa. Oczywiście, jako władca, otrzymuje odpowiednie wynagrodzenie za utrzymanie godności swojego stanowiska, ale oczekuje się od niego, że skutecznie będzie pracować na rzecz dobra państwa i jego obywateli.
Wypowiedź Fryderyka II podkreśla odpowiedzialność władcy za dobrobyt i postęp swojego państwa oraz konieczność pełnienia służby publicznej dla dobra swoich poddanych. Władca powinien być oddany pracy i troszczyć się o dobro swojego kraju, a nie tylko o własne korzyści czy przyjemności.