Jakobini doszli do władzy we Francji w okresie rewolucji francuskiej. Byli jedną z głównych grup politycznych, działających w czasie tzw. Wielkiej Rewolucji (1789-1799). Ich wpływ narastał szczególnie w okresie terroru, który nastąpił po obaleniu monarchii. Jakobini charakteryzowali się radykalnymi poglądami i dążeniem do przeprowadzenia gwałtownych przemian społecznych i politycznych. Głosili hasła wolności, równości i sprawiedliwości społecznej. Ich rządy były określane jako okres dyktatury i terroru, ponieważ wprowadzili wiele radykalnych środków irepresji w celu utrzymania władzy i stłumienia opozycji.
Podczas swoich rządów wprowadzili wiele reform, takich jak zniesienie niewolnictwa, reforma prawa i administracji, wprowadzenie republikańskiego kalendarza, sekularyzacja własności kościelnej i inne działania mające na celu obalenie dawnych instytucji i uprzywilejowanych warstw społecznych. Jednak najbardziej kontrowersyjnym aspektem rządów jakobinów był okres tzw. Rządów Strachu (Reign of Terror), który miał miejsce w latach 1793-1794. W tym czasie stosowano masowe aresztowania, procesy polityczne i egzekucje, w wyniku których tysiące osób straciło życie. Celem tych działań było wyeliminowanie przeciwników rewolucji i utrzymanie jedności wewnętrznej kraju. Jakobini cieszyli się dużym poparciem wśród niższych warstw społecznych, jednak ich rządy spotkały się z opozycją i krytyką wielu innych grup rewolucyjnych. Ostatecznie w 1794 roku przywódcy jakobińscy zostali obaleni, a okres terroru dobiegł końca.
Znany przywódca jakobinów, Maximilien Robespierre, był jednym z głównych architektów okresu terroru. Był on gorącym orędownikiem radykalnych zmian i represji w imię idei rewolucji. Jednak paradoksalnie, również Robespierre sam padł ofiarą terroru, gdy został aresztowany i zgilotynowany w lipcu 1794 roku. To wydarzenie symbolizuje nie tylko upadek jakobinów, ale także paradoks rewolucji, w której wielu jej głównych postaci stało się ofiarami własnych idei i przemian, które sami wprowadzili.