Publiczna chłosta była stosowana jako forma kary, która miała odstraszać innych od popełniania przestępstw. Przez demonstrację fizycznego bólu i upokorzenia na oczach społeczności, miało się przekonać widzów, że konsekwencje złamania prawa są surowe i bolesne. Celem było zapobieganie zbrodniom poprzez stworzenie atmosfery strachu i lęku.
Miała ona również na celu upokorzenie skazanego i poddanie go ostracyzmowi społecznemu. Było to szczególnie widoczne w przypadku przestępstw uznawanych za haniebne lub niemoralne, takich jak cudzołóstwo, kazirodztwo czy kradzież. Widownia miała okazję publicznie potępić przestępcę i wyrazić swoje oburzenie wobec jego czynów.
Wykonywanie publicznej chłosty miało służyć jako forma kontroli społecznej. Poprzez publiczne ukaranie przestępcy, społeczność miała wyrazić swoje poparcie dla prawa i porządku, jednocześnie umacniając obowiązujące normy społeczne. Miało to przyczynić się do utrzymania dyscypliny i stabilności w społeczeństwie poprzez demonstrację, że naruszanie prawa jest nieakceptowalne i wiąże się z poważnymi konsekwencjami.
Warto podkreślić, że praktyka publicznej chłosty została znacznie ograniczona lub całkowicie zakazana w większości krajów na przestrzeni lat. Zdaniem wielu ludzi ona niezgodna z etycznymi normami i prawami człowieka.