Europeizacja Rosji w XVIII wieku była procesem modernizacji i reform, które miały na celu wprowadzenie w kraju elementów zachodniej kultury, polityki, gospodarki i instytucji. Wielki wpływ na ten proces miała dynastia Romanowów, a zwłaszcza dwoje jej przedstawiciele: Piotr I Wielki i Katarzyna II.
Piotr I Wielki, który panował w latach 1682-1725, uznawany jest za głównego inicjatora europeizacji. Jego celem było uczynienie z Rosji nowoczesnego i potężnego państwa na wzór zachodnich monarchii. Podjął szereg reform, które miały przyspieszyć rozwój kraju i przybliżyć go do europejskich standardów. Przeprowadził modernizację administracji, armii, floty, przemysłu, edukacji i kultury. Wprowadził zachodnie wzorce w ubiorze i obyczajach, zmieniając tradycyjne rosyjskie zwyczaje na bardziej europejskie. Katarzyna II, która panowała w latach 1762-1796, kontynuowała dzieło modernizacji rozpoczęte przez Piotra I. Dążyła do wzmocnienia władzy centralnej, rozwijania gospodarki, poprawy edukacji, kultury i nauki. Caryca otworzyła Rosję na wpływy europejskie, nawiązując kontakty dyplomatyczne i kulturalne z innymi krajami. Wprowadziła reformy prawne i administracyjne, które miały usprawnić funkcjonowanie państwa.
Europeizacja Rosji wiązała się z adaptacją zachodnich wzorców politycznych, gospodarczych, społecznych i kulturalnych. Rosja przyjęła wiele instytucji i praktyk z państw zachodnich, które dotykały także systemu edukacji i sztuki - wzorce architektoniczne, malarstwo, muzyka i literatura. Zjawisko to miało na celu umocnienie pozycji zacofanego kraju na arenie międzynarodowej, rozwój gospodarczy, modernizację społeczeństwa oraz zwiększenie siły militarno-ekonomicznej. Jednak proces ten nie był jednolity a niektóre reformy były wprowadzane w sposób autorytarny i nie zawsze zyskiwały szerokie poparcie społeczne, zwłaszcza ze strony bojarów. Wielu tradycjonalistów i konserwatystów sprzeciwiało się wprowadzanym zmianom, obawiając się utraty tożsamości narodowej i tradycji. Mimo tych trudności Rosja stała się silnym państwem o rozwiniętej administracji, przemyśle i licznej armii.
W trakcie procesu europeizacji Rosji, Piotr I Wielki postanowił odwiedzić Zachodnią Europę, aby zdobyć wiedzę i doświadczenie w różnych dziedzinach. W 1697 roku wyruszył w podróż zagraniczną. Jego podróż była niezwykle pouczająca i dostarczyła mu licznych inspiracji.