Oświecenie było intelektualnym i filozoficznym ruchem, który przeważał w Europie w XVIII wieku. Główne jego idee obejmowały racjonalizm, humanizm, sceptycyzm wobec autorytetu, postulaty równości i wolności jednostki, zaufanie do nauki i postępowego myślenia oraz pragnienie reformy społecznej, politycznej i ekonomicznej. Wśród najważniejszych myślicieli epoki oświecenia znajdują się:
René Descartes - filozof francuski, który rozwijał racjonalizm i zasady metodycznego sceptycyzmu. Jego słynne stwierdzenie „Cogito, ergo sum” (Myślę, więc jestem) stało się symbolem rozumowania oświeceniowego.
John Locke - brytyjski filozof, który rozwijał idee liberalizmu i konstytucjonalizmu. Jego prace dotyczące natury ludzkiej, praw naturalnych i umowy społecznej miały duży wpływ na myślicieli rewolucji amerykańskiej i francuskiej.
Voltaire - francuski filozof, pisarz i publicysta, znany ze swojej krytyki społeczeństwa i instytucji, w tym Kościoła katolickiego. Był głosicielem wolności słowa, równości i tolerancji religijnej.
Jean-Jacques Rousseau - francuski filozof i pisarz, który rozwijał idee społecznego kontraktu i suwerenności ludu. Jego prace dotyczące demokracji, nierówności społecznych i wychowania dzieci miały wpływ na rozwój idei demokratycznych i reformatorskich.
Monteskiusz - francuski filozof polityczny, autor dzieła „O duchu praw”, w którym proponował podział władzy na wykonawczą, ustawodawczą i sądowniczą. Jego koncepcja trójpodziału władzy miała duży wpływ na rozwój ustrojów demokratycznych i konstytucyjnych.
Te myśli i idee oświeceniowe były szeroko dyskutowane i propagowane przez wielu innych myślicieli i pisarzy epoki, takich jak Denis Diderot, Adam Smith, Immanuel Kant, David Hume i inni. Ich prace i idee miały ogromny wpływ na rozwój nauki, filozofii, polityki i społeczeństwa, kształtując ducha epoki oświecenia.