Jednym z głównych celów reformy edukacji było upowszechnienie nauki w społeczeństwie polskim poprzez zakładanie nowych szkół publicznych, uniwersytetów, rozwój systemu szkolnictwa i oświaty oraz propagowanie nauki, dzięki czemu wzrosła jej powszechność i dostępność. Reforma skupiała się również na podniesieniu jakości kształcenia, dlatego prowadzono nowe metody i zaktualizowano programy nauczania, a także zatrudniano wykwalifikowaną kadrę. Wprowadzono nowe przedmioty, nauczano języków obcych i ścisłych, aby zapewnić wszechstronne wykształcenie młodzieży. Podniesienie jakości szkolnictwa miało na celu przygotowanie do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym. Poprzez wprowadzenie nauki języka polskiego jako przedmiotu, propagowanie polskiej historii, literatury i kultury narodowej, stawiano na rozwijanie tożsamości narodowej oraz rozbudzenie patriotyzmu. Działania te miały pozytywny wpływ na rozwój społeczny i gospodarczy Rzeczypospolitej.
Reforma edukacji z drugiej połowy XVIII wieku miała zatem szeroki wpływ na społeczeństwo i próby przebudowy państwa polsko-litewskiego. Działała jako narzędzie umożliwiające rozwój jednostek, budowanie świadomości narodowej, modernizację państwa oraz rozwijanie patriotyzmu.