Katarzyna II, cesarzowa Rosji, argumentowała, że Rzeczpospolita była wewnętrznie osłabiona, a jej monarcha i rząd były niezdolne do skutecznego zarządzania państwem.
Dokonanie rozbioru i wcielenie tych ziem do państwa rosyjskiego miało doprowadzić do stabilizacji sytuacji politycznej i gospodarczej w regionie.
Monarchini twierdziła, że było to konieczne w celu ochrony praw i interesów narodowych różnych grup etnicznych zamieszkujących te tereny, zwłaszcza protestanckich Rusinów.
Caryca podkreślała, że podział Rzeczypospolitej leżał w interesie Rosji, ponieważ umożliwiał jej zdobycie strategicznie ważnych obszarów i kontroli nad ważnymi szlakami handlowymi.
Przedstawione argumenty były głównie propagandą i retoryką polityczną mającą uzasadnić działania Rosji.