Terenem, którego przyłączenie mogło połączyć Rzeczpospolitą z Saksonią w czasie unii polsko-saskiej, był Śląsk (oznaczony na zielono), który stanowił obszarem o strategicznym znaczeniu: bogaty w surowce naturalne, w tym węgiel i rudy metali, co przyciągało zainteresowanie różnych państw. W rywalizacji o te ziemie uczestniczyły głównie trzy mocarstwa: Rzeczpospolita, Saksonia i Prusy. Prusy, pod wodzą króla Fryderyka II Wielkiego, dążyły do aneksji Śląska, co ostatecznie miało miejsce w 1740 roku. Rzeczpospolita, choć także walcząca o te ziemie, nie była w stanie skutecznie przeciwstawić się ekspansji pruskiej ze względu na swoje wewnętrzne problemy polityczne i militarne. Saksonia, będąca sojusznikiem Rzeczypospolitej w ramach unii polsko-saskiej, również miała interes w przyłączeniu tych terenów, ale była na to zbyt słaba militarnie.
źródło: Wojna Północna, Krystian Chariza i zespół, Rzeczpospolita za panowania Sasów, licencja CC, zmienione.
W 1742 roku, po zakończeniu I wojny śląskiej, Fryderyk II Wielki Prus zajął większość Śląska, jednak nie wszystkie państwa europejskie uznały tę aneksję. Kilka lat później, w 1744 roku, doszło do tzw. II wojny śląskiej, w której Prusy ponownie stawiły czoła koalicji przeciwników, w tym Austrii, Francji i Saksonii.